Μνημεία
Με την Χερσόνησο της Γραμβούσας περικλείει τον πελώριο κόλπο της Κισσάμου. Είναι η Χερσόνησος Σπάθας ή Ροδωπού, ορεινή και κακοτράχαλη, με απρόσμενα χαρακτηριστικά γεωφυσικά, αρχαία και βυζαντινά.
Η Λίνδος δεν είναι απλά ένας εμβληματικός αρχαιολογικός χώρος. Είναι μια συνολική εικόνα που εντυπωσιάζει με την τοπογραφία της και τον συνδυασμό φυσικού περιβάλλοντος και παραδοσιακού οικισμού.
Ένα προορισμός, που δικαιολογημένα είναι τόσο δημοφιλής σε Έλληνες και ξένους.
Ερειπωμένα ή ολόρθα, σε χαμηλούς λόφους ή στο χείλος απρόσιτων γκρεμών, παραμένουν αμετακίνητα στην θέση τους στο πέρασμα των αιώνων. Είναι τα Μεσαιωνικά Κάστρα της υπαίθρια χώρας της Ρόδου. Ο εντοπισμός και η επίσκεψή τους είναι μια εμπειρία πολύ συναρπαστική.
Στα μάτια του ανυποψίαστου επισκέπτη μοιάζει με μια αδιάφορη επαρχιακή κωμόπολη, όπως τόσες άλλες στην Ελλάδα. Η Παραμυθιά, ωστόσο, κρύβει πολύ περισσότερα από όσα, στην επιφάνεια, μπορεί να αντιληφθεί κανείς. Ας τα ανακαλύψουμε
Μερικά χιλιόμετρα Β του Μεσολογγίου ο παρατηρητικός ταξιδευτής θα εντυπωσιασθεί από μια ισχυρότατη, μεγάλου μήκους τοιχοποιία. Εκεί, στις βραχώδεις υπώρειες του Αράκυνθου, ορθώνεται η Ακρόπολη και ο σημαντικός –αλλά ελάχιστα γνωστός- οικισμός της Αρχαίας Πλευρώνας.
Απόμακρη από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Αθέατη από τα βλέμματα του μαζικού τουρισμού. Οχυρωμένη με πολυγωνικό σύστημα τοιχοποιίας θαυμαστό. Είναι η Αρχαία Ελέα, η Θεσπρωτική πόλη που δεσπόζει στις πλαγιές του Κορύλα από τον 4ο αι. π.χ
Και γιατί το ονόμασαν Γυναικόκαστρο;
Γιατί, σύμφωνα με τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό, το κάστρο είχε πύργο τόσο μεγάλο και δυνατό, ώστε ακόμη και μια γυναικεία φρουρά θα μπορούσε με επιτυχία να αποκρούσει τις επιθέσεις των εχθρών.